عمارتِ آمل در ابهام

۶بهمن پرس: چند روز از ضرب‌الأجل ۱۵ روزه سید ابراهیم رییسی درخصوص تعیین تکلیف عمارت آمل سپری شد اما به نظر می‌آید هنوز مدیران استان نتوانستند مکانی جدید را برای زباله آمل درنظر بگیرند و یکی از گزینه‌های اصلی و در دسترس که «شوکاشور» بود مخالفان جدی دارد و با اعتراضات مردم، امام جمعه بخش امامزاده عبداله آمل و فعالین اجتماعی و رسانه ای پرونده شوکاشور بسته شده است.

مجموعه مذاکرات مدیران و نگرانی‌های فعالان زیست‌محیطی و همچنین هشدار رسانه‌ها نشان می‌دهد مدیران استانی و همچنین مدیران آمل تا امروز هیچ ابداع و ابتکاری درخصوص عمارت در دست نداشته‌اند و تنها پس از هشدار رییس‌جمهوری تلاش کردند یک مکان دیگری را تعیین کنند و زباله ر ا به مکان جدید ببرند. تکثیر عمارت و انتقال زباله از یک نقطه در طبیعت به نقطه‌ای دیگر در همان طبیعت را نمی‌توان تدبیر و مدیریت پسماند نامید اما مدیران استانی و شهرستانی اصرار دارند که همین کار را انجام دهند اما نام آن را چیزی غیر از «لندفیل» یا محل دفن و دپوی زباله بگذارند!

سوالی که افکار عمومی از مدیران دارند، این است که در همه سه تا چهار دهه اخیر که زباله‌های استان مازندران در لندفیل‌های مختلف از شرق تا غرب مازندران و دو سال اخیر در آق‌قلا به‌صورت غیربهداشتی دپو و دفن شدند و برای شیرابه‌های نشتی هیچ اقدامی صورت نگرفته است و آسیب‌های فراوانی به طبیعت رسید، دنیا به کدام طرف حرکت کرد ؟ تردیدی نداریم که در عموم کشورهای توسعه‌یافته و درحال توسعه چیزی به نام «لندفیل بهداشتی» وجود ندارد و اگر دهه‌های قبل چنین چیزی بود، امروز کاملاً منسوخ شده است و سوال ما از مدیران ارشد استان این است که چرا مانند جهان مدرن، به سمت تفکیک آیتم‌های زباله از آشپزخانه منازل نمی‌روند ؟ کاری که با مشارکت آحاد شهروندان انجام می‌شود و موجب افزایش احساس مسئولیت مدنی در مردم خواهد شد

نکته مهم بعدی ضرب‌الأجل ۱۵ روزه رییس‌جمهوری بود آن هم برای معضلی که حدود سی سال عمر دارد و بدیهی است مدیران ارشد استان نمی‌توانند در مدت‌زمان کوتاه مشکلی به این اهمیت را تدبیر کنند. شتاب رییسی در صدور ضرب‌الاجل و شتاب مدیران ارشد استان در عمل به آن موجب شد کلاف زباله آمل، سردرگم‌تر از همیشه شود و آینده عمارت آمل در ابهام فرو رود. مدیران استانی گویا پیش روی خود تنها یک راه دارند و آن انتخاب یک زمین دیگر و ساخت یک عمارت دیگر است در حالی‌که هر نقطه‌ای که در نظر گرفته شود به روستا و زیستگاه انسان و دام یا منابع آبی و اراضی کشاورزی نزدیک است و ممکن است اعتراضات مردمی و تنش‌های اجتماعی با خود به همراه داشته باشد.

کلام آخر ما که بارها نوشتیم این است که برای حل معضل زباله، لازم است برابر آخرین یافته‌های علمی عمل کرد و برابر این آخرین یافته‌ها، نه سوزاندان زباله و نه دپو و دفن آن معقول نیست و خطرات و آسیب‌های فراوانی دارد ضمن این‌که هیچ شرکت دانش‌بنیانی وجود ندارد که بتواند از زباله برق یا سوخت فسیلی تولید کند و همه این شیوه‌ها، برای محیط‌زیست و جامعه انسانی بسیار خطرناک است و ضروری است مدیران که امروز در یک بن‌بست گرفتار شده‌اند، عاقلانه راهِ تفکیک پسماند را در پیش گیرند و بیش از این به طبیعت ظلم نکنند. روش تفکیک البته راه دشواری است و لازم است با همراهی همه مردم انجام شود اما مسیری خردمندانه و عاقلانه است و یک‌بار برای همیشه استان مازندران و طبیعت ظریف و شکننده آن را تاحد ممکن از شر زباله دور می‌کند ضمن این‌که به تولید ثروت و کاهش در برداشت از جنگل‌ها و معادن منجر خواهد شدخبرشمال