۶بهمن پرس: دپوی زباله در مازندران موضوع عجیب و غریبی نیست. بسیاری از مناطق و محلات استان و ساری با معضل زباله‌های بی سر پناه دست و پنجه نرم می‌کنند. زباله‌هایی که جایی برای تصفیه آن‌ها در نظر گرفته نشده و منشا بسیاری از آلودگی‌ها در سطح استان شده است.
پیشتر در چند گزارش به تاثیرات مخرب پسماند‌های رها شده در حواشی ساری و دیگر شهر‌های این استان پرداختیم. مردم کیاسر و چهاردانگه ساری ۱۴ سالی می‌شود که با بوی نامانوس زباله هم نشین اند و صدایشان به جایی نرسیده. بار‌ها اعتراض و تحصن کرده اند، اما راه به جایی نبرده و مسئولی پاسخگوی این حجم از دلخوری مردم مازندران نبوده است.
انباشت انبوه زباله آسیب‌های بسیار جدی برای طبیعت، اکوسیستم و بافت حیوانی در مازندران به همراه داشته است. طی سال‌های اخیر مسئولان مختلفی آمده و رفته اند و جلوی دوربین قول رفع مشکل را داده‌اند، اما نه تنها گره‌ای باز نشد، بلکه روز به روز حجم زباله‌های مناطق مذکور افزایش یافته است.
در بازه‌های زمانی مختلف، مردم، تشکل‌های دانشجویی انقلابی استان به ویژه بسیج دانشجویی طی چندین مرحله از مسئولین مربوطه شهرستانی و همچنین از استاندار مطالبه‌گری کردند. دانشجویان در ابتدا خواستار ورود استاندار به این موضوع و ارائه گزارش به مردم شدند تا مردم در جریان باشند که چه اقداماتی تاکنون برای رفع این مشکل صورت گرفته. همچنین خواستند مشخص شود وعده و وعید‌هایی که مسئولان مربوط طی سال‌ها به مردم دادند، بر چه مبنایی بوده است.
در اوایل تیرماه سال جاری، شورای تبیین مواضع و قرارگاه مطالبه‌گری شهید احمدی‌روشن بسیج دانشجویی استان مازندران در نامه‌ای به استاندار مازندران، مجمع نمایندگان استان و مسؤولان قضایی استان خواستار حل معضل زباله در پی دپوی زباله‌های خانگی و ممنوعه بیمارستان در منطقه پشتکوه شدند.
در بخشی از این نامه آمده بود:
علاوه بر ساری در انجیلسی بابل، چالوس، آمل، سوادکوه و بسیاری از مناطق استان مازندران و حتی سایر استان‌های شمالی همانند سراوان گیلان و… نیز این انباشت‌ها صورت می‌گیرد. شیرابه‌های زباله‌های شهری و حتی بیمارستانی در طبیعت و جنگل‌های این مناطق، نه تنها آلوده کننده خاک جنگل و آب‌های زیرزمینی است، بلکه سلامت و کیفیت زندگی مردم بومی را نیز تحت‌الشعاع قرار داده؛ به طور مثال بیماری‌های پوستی و در موارد متعدد باعث تلف شدن دام‌ها و حیوانات و حتی انسان شده است. اگر این رویه ادامه یابد تا چندی بعد اثری از طبیعت و جنگل‌های هیرکانی نخواهد ماند! همین امر تبعات کشوری و جهانی خواهد داشت و این ننگ در تاریخ خواهد ماند!
عیسی دماوندی، مدیر عامل شرکت پرتوگستران صنعت دماوند، صاحب و مخترع طرحی برای دفع و بازیافت زباله‌های پر دردسر مازندران است. وی در گفتگو با خبرنگار دانشجو می‌گوید: چند سالی می‌شود که به روی طرحی برای دفع پسماند‌ها در کارگاه مشغول به تحقیق و فعالیت هستم. طی قوانین علمی به نتایجی رسیدم و با هزینه شخصی، مرکز علمی تحقیقاتی دایر کردم و به صورت جدی تحقیقات خود را آغاز کردم و در نهایت به تست نهایی رسیدم و طرح تکمیل شد.
دماوندی می‌گوید: بعد از رسیدن به جواب قطعی با هزینه بالای شخصی دستگاه را طراحی کرده و در استان ساختم. این دستگاه قادر به حل مشکل ۱۰۰ تن زباله روزانه سطح استان است. آبان ماه سال ۹۸ تمامی مراحل طراحی و ساخت دستگاه به پایان رسید؛ با این حال از آن زمان تا کنون با بیش از ۱۸ شهرداری در سطح استان مذاکره و گفتگو کردم و با دو شهرداری به نتیجه رسیده و قرارداد بستم، اما با مخالفت محیط زیست مواجه شدیم. شروط محیط زیست برای محل مورد نظر ما در استان پیدا نمی‌شود.
به گفته دماوندی، محیط زیست حتی موافق اجرای طرح در محل دپوی زباله که خود منشا آلودگی‌های شهرستان بهنمیر بوده، نشد. وی می‌گوید: قوانین مندرج در آیین نامه محیط زیست استان مازندران بدون توجه به موقعیت مکانی استان تدوین شده و مناسبتی با جغرافیای مازندران ندارد. با این که چند سال برای این طرح زمان خود را گذاشتم، اما هنوز مکانی مناسب برای اجرای آن پیدا نشده و با این قوانین به بن بست رسیده ایم.
اسماعیل تبار، شهردار منطقه هادی شهر از شهرستان بابلسر استان مازندران است. ساکنین هادی شهر نیز شبیه خیلی از مناطق مازندران با بوی نامطبوع زباله، ایام می‌گذرانند. تبار می‌گوید: آیین نامه اجرایی سازمان پسماند دارای شرح وظایفی مشخص است و اقداماتی که باید صورت بگیرد قطعا باید منطبق با این آیین نامه باشد. طرح ارائه شده توسط دماوندی باتوجه به این که طرحی بومی است، علاقمند بودیم که با هم به یک جمع بندی برسیم. متاسفانه به دلیل اینکه محدوده قانونی شهر ما کوچک است و از یک طرف به منابع طبیعی و از سمتی به منازل مسکونی محدود شده ایم، از تامین مکانی برای اجرای طرح با مشکل مواجه هستیم.
تبار می‌گوید: برای شروع کار باید زمینی را مشخص می‌کردیم و در صورت تصویب، باید به پسماند استان معرفی می‌شد. زمینی که برای این پروژه تعیین شد، در جلسات مورد استقبال قرار نگرفت. این زمین در جوار آب بندان ۷۱ هکتاری بود و همین دلیل هم باعث عدم تایید آن از سوی محیط زیست شد.
به گفته شهردار هادی شهر؛ با توجه به موقعیت جغرافیایی این شهرستان تعیین یک مکان مناسب برای دفع زباله چالش‌ها و محدودیات خاص خودش را دارد.
وی می‌گوید: پیشنهاد شهرداری در آخر این بود که طرح مذکور با همکاری شهرداری بهنمیر در محل دفع پسماند این شهرستان به اجرا دربیاید که به دلیل نزدیکی این محل به رودخانه، مجدد مورد تایید محیط زیست واقع نشد و فعلا این طرح در انتظار مکانی ایمن برای اجراست.
به گفته اهالی بومی منطقه و با توجه به بافت مناطق شهری و روستایی مازندران، مکان مورد تایید محیط زیست این استان وجود خارجی ندارد. با این توصیف باید ببینیم مسئولان محیط زیست کدام مکان را در استان به محل بازیافت و نصب دستگاه اختصاص خواهد داد. پیگیری ها برای ارتباط با محیط زیست بی نتیجه ماند و در تلاش هستیم که با آن ها به گفتگو بپردازیم.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0